-
1 kozioł
сущ.• коза• козёл• облучок* * *koz|ioł♂, Р. \koziołła, Я koźle 1. козёл;uparty jak \kozioł упрямый как осёл;
2. (w pojeździe konnym) облучок, козлы lm.;3. \koziołły мн. козлы (подпорки); 4. ♀.-д. тормозная площадка; 5. спорт. а) козёл; б) мяч, отбитый от земли;● fikać \koziołły кувыркаться; \kozioł ofiarny козёл отпущения
* * *м, Р kozła, П koźle1) козёлuparty jak kozioł — упря́мый как осёл
2) ( w pojeździe konnym) облучо́к, ко́злы lm4) ж.-д. тормозна́я площа́дка5) спорт.а) козёлб) мяч, отби́тый от земли́•- kozioł ofiarny -
2 облучок
См. также в других словарях:
kozioł — m IV, D. kozła, Ms. koźle; lm M. kozły 1. B.=D. «dorosły samiec kozy domowej, także kóz dzikich» W stadzie kóz były dwa kozły. ∆ zool. Kozioł śnieżny «Oreamnos americanus, niewielki ssak górski z rodziny pustorożców, o gęstym, długim, niemal… … Słownik języka polskiego
